post-City of Birds

Różne notki, aby ocalić pomysły od niepamięci.

Nie wiem czemu, może to jesień, a może jakiś wentyl bezpieczeństwa w mózgu, ale mam ochotę ostatnio na smutne historie.

Ta konkretnie inspirowana jest właśnie szarą jesienią oraz obecną od dawna podskórną chęcią, aby wreszcie coś prawdziwego dla odmiany stworzyć, zamiast konsumować i konsumować z dnia na dzień. Życie mija, styczeń, luty, maj, gdzieś zgubiłem marzec, rozumiecie... Padło na opowiadanie i zabieram się do tego jak pies do jeża.

Szczęśliwie się złożyło, że Sel ostatnio też miała chyba podobną fazę i rzuciła (czy raczej - odkopała) pomysł, żeby zrobić coś razem. Ponieważ strach przed konsekwencjami porażki w procesie tworzenia chyba cały czas trzyma sie dość mocno, sznuruje usta i wiąże ręce, należy zacząć od małych kroków, bo inaczej nic z tego nie wyjdzie. Zatem pierwszy mały krok - notatki. Luźne i bez zobowiązań, haha.

Pomysł zaczął się od naszej sesji w City of Birds. Powstała tam pewna historyjka, co do której poczułem, że chętniej bym ją poeksplorował w szczegółach i fajnie by było opisać coś na tych motywach: śnieg i zima, odpowiednik osiemnastego wieku, stolica wielkiego imperium, trzymającego pod butem połowę świata, spiski niepodległościowe, tajne stowarzyszenia, mroczne kulty, okultyzm, szpiedzy i bezpieka, sybaryci z wyższych sfer i gdzieś na tym tle opowieść o gorących pasjach.

Opowiadanie z gatunku ciężkich, w klimatach noir, bez szczęśliwego zakończenia, a raczej - ze zwycięstwem mającym posmak goryczy. Nie wiem jeszcze jak zacząć, ale wiem jak to się skończy - protagonista (bądź - jeden z protagonistów, zobaczymy) osiągnie wszystkie postawione sobie cele, ale zginie i zostanie zapamiętamy jako zdrajca - a to drugie jest chyba nawet gorsze od śmierci. Pytanie tylko - czy da się to napisać odpowiednio mocno, odpowiednio fajnie, słowem - ze skillem? Dać się da, kwestia tego, czy uda się mi (lub nam).

Wiodące postacie - na początek jedna, zaczerpnięta prosto z sesji:

Imię: było Kristoff, ale jest do zmiany, nie podoba mi się.
Tagi: podwójny agent; cesarski oficer ochrany, spiskowiec, pracujący na rzecz swojego kraju, oficjalnie zdrajca, karierowicz i sprzedawczyk, w rzeczywistości oddany sprawie niepodległości swojego kraju patriota. Okultysta. Wcześniej związany z własną siostrą, obecnie przetrzymywaną jako więzień polityczny. Współpracownik Świątyni i Inkwizycji.
Postać tragiczna, trochę wariacja na temat Konrada Wallenroda, a trochę z bohaterów Chandlera, w aspekcie jego pracy śledczej.
Los: śmierć i hańba; uratowanie siostry; uratowanie kraju; rozważania na temat tego, czy "bohater" to ten, któremu stawia się pomniki?

A dalej będą jakieś pomysły na fajne sceny do opisania oraz inne postacie. Myślę, że bohater Sel - rozpuszczony bogacz, lekkoduch i libertyn, który zostaje wciągniety w wir rzeczy, które nie bardzo rozumie jest też dobrym tropem. Nie jestem pewien, czy chcę high magic, z tego względu los demona-węża vh jest jeszcze niewiadomą. Natomiast motyw opetanej konkubiny cesarza sam w sobie na pewno do wykorzystania.

I tak dalej, ciąg dalszy nastąpi.

Sceny, jakie chodzą mi po głowie w tej chwili i widzę je w miarę klarownie.

1. Morderstwo na przyjęciu.
Chodzi mi o nasz opening, który zresztą dobrze mi pasuje na pierwszą scenę - mamy tę młodą kobietę, zabitą niewątpliwie brutalnie i w sposób dziwaczny; mamy pyszny dom pełen pijanych, bogatych utracjuszy, pozostałości orgii, wszystko na krawędzi skandalu. Mamy wreszcie dziwnych agentów cesarskich, którzy - w odróżnieniu od zwykłych żołnierzy czy miejskiej straży - zdają nic sobie nie robić z wysokiej pozycji społecznej indagowanych uczestników "balu".
Wyższe sfery, posmak skandalu, szczypta erotyki, tajemnica, śmierć.

I, naturalnie, zima.

2. Inna scena, gdzieś ze środka, to konfrontacja Kristoffa z wysłannikiem kultu (jak go nazwaliśmy? jakoś mhrocznie się nazywał, nie pamiętam). Rzecz dzieje się w tym dziwacznym lodowym ogrodzie, cesarski agent ujawnia w tej scenie w pełnej krasie swoją wiedzę o demonach, dorównująca niemal ludziom, których ściga.
Nastrój tajemnicy i osaczenia, trochę akcji, jakieś misdirecty, sugerujące, że ciemne moce urządzają zasadzkę na niczego niespodziewającego się człowieka, by na koniec okazało się, że nie jest on tak bezbronny, jak się zdawało.